دبیرستان زنده‌یاد حاج سید حسین نوایی

او پدری مهربان است، حـاج سید حسین را  می‌گویم. آن بزرگ مردی که در حق همه‌ی ما پدری کرده است. او که دلش لبریز از عشق به فرزندان این آب و خاک است و   همه‌ی بچه‌ها را همچون فرزندان خود می‌داند. آری حاج سید حسین نوائی، نیک اندیش بزرگ شهر ما آینده‌ی علمی و اخلاقی ما برایش خیلی اهمیت دارد. سازنده‌ی محل تحصیل ما، همان مدرسه‌ای که با نام نیکویش مزین شده است، راه را برای ما کوتاه کردند تا سرمای زمستان و دوری راه گامهایمان را سست نکند و قدم‌هایمان را نلرزاند. چگونه آیا میتوان قدردان این همه خوبی بود!؟ بیایید دست در دست هم دهیم، با خود و همکلاسی‌هایمان و معلمانمان پیمان ببندیم تا علاوه بر کوشش در حفظ و نگهداری از مدرسه‌مان در مسیر تعلیم و تربیت قدم‌هایی محکم و استوار برداریم و تا رسیدن به قله‌های معرفت و دانش از پای ننشینیم. شاید بتوانیم گوشه‌ای از زحمات این پدر مهربان را جبران کنیم و او را به آرزوی دیرینه‌اش که همانا سعادت و سربلندی همه‌ی نوجوانان و جوانان ایران است برسانیم.

برگرفته از: ماهنامه نوایی شماره 1 مهر 86