دبیرستان زنده‌یاد حاج سید حسین نوایی

اعتیاد به اینترنت نیز مانند اعتیاد به مواد مخدر، الکل، سیگار یا کافئین، با علایمی هم چون افزایش نوسانات اخلاقی، سخن نگفتن با دیگران، قطع روابط اجتماعی، کم خوابی، نگرانی و استرس در کنار ضعف بینایی همراه است.

کودکان و نوجوانانی که به اینترنت دلبستگی فراوان پیدا می‌کنند و در حقیقت به آن معتاد می‌شوند و برای ارضای خود ساعت‌های متوالی، بدون وقفه روی خط باقی می‌مانند و زمانی که امکان دسترسی به اینترنت را نداشته باشند، دچار تشویق، لرزش دست و عصبانیت می‌شوند، استراحت و آرامش را فراموش می‌کنند و به اینترنت و وسوسه‌های آن فکر کرده و خیال‌پردازی می‌کنند.

 پیشگیری و درمان

در صورت بروز هر کدام از علایم اعتیاد، منع کامل دسترسی به اینترنت نیاز نیست و توصیه نیز نمی‌شود. بلکه ایجاد ساختاری که در نهایت به کاهش این دسترسی تا مرز اعتدال منجر شود لازم است.

برای مثال، استفاده یک نوجوان از شش ساعت در روز، به یک ساعت کاهش یابد.

استفاده از وسایلی مثل ساعت زنگ‌دار برای نشان دادن مدت زمان اتصال در اتاق فرزندتان می‌تواند مفید باشد.

بهتر است در ازای کاهش اتصال به شبکه، برای او پاداشی در نظر بگیرید یا در صورت تخلف، مجازاتش کنید. اگر رایانه فرزندان در اتاق او یا در محل مجزا قرار دارد، انتقال آن به مکانی مثل آشپزخانه، اتاق ناهارخوری یا هر مکانی در منزل که به راحتی بتوان رایانه را مشاهده کرد می‌تواند به شما کمک کند.

تهیه فهرستی از فعالیت‌های جایگزین، مفید است. به تناوب، استفاده از اینترنت را با دیگر سرگرمی‌های جذاب جایگزین کنید.

استفاده افراطی از اینترنت، می‌تواند پوششی برای مشکلات گوناگونی باشد که فرزندتان با آن رو به روست و در این حالت، نیاز به درمان‌های تخصصی مشاوره  احساس می‌شود.