دبیرستان زنده‌یاد حاج سید حسین نوایی

قرآن خواندن سر مقدس امام حسین علیه السلام از معجزات روشن آن حضرت به شمار می‌رود. در آخرین لحظاتی که سپاه دشمن بر امام حسین یورش بردند توسط «سنان ابن انس» سر امام از تن ایشان جدا شد و سر حضرت توسط خولی به نزد «ابن زیاد» در کوفه برده شد.

بعد از چند روزی که سرهای شهدای کربلا به همراه کاروان اسرا در کوفه بود عبید الله دستور داد که اسرا و سرهای شهدا را به همراهی 500 نفر نیرو به شام به نزد یزید ابن معاویه بفرستند در حالی که سرهای شهدا در میان تمام کوچه‌ها و قبیله‌های کوفه به نمایش گذاشته شوند.

زید ابن ارقم روایت کرده است که من در آن روزی که سرهای شهدای کربلا را در میان کوچه‌ها بر روی نیزه‌ها حمل می‌کردند، در میان غرفه‌ای نشسته بودم که سر بریده امام حسین علیه‌السلام را که بر فراز یک نیزه جا داشت از برابرم گذشت و در آن هنگام شنیدم که سر حسین بن علی علیه‌السلام آیه‌ای از سوره‌ی کهف را تلاوت می‌کرد:

أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْکَهْفِ وَ الرَّقیمِ کانُوا مِنْ آیاتِنا عَجَباً (کهف / آیه 9)‌: آیا گمان کردی اصحاب کهف و رقیم از آیات عجیب ما بودند؟!

چرا حضرت آیه مذکور را تلاوت کردند؟

سخن گفتن سر امام حسین علیه‌السلام نشانه الهی بودن قیام ایشان می‌باشد چون همگان عاجز از این امر هستند و سر بریده نمی‌تواند سخن بگوید.

احتمال دوم اینکه سر می‌خواهد بیان کند که هر چند سر از بدن ما جدا کردند و بالای نیزه قرار دادند اما ما هنوز زنده هستیم و حیات ما جاودانگی و همیشگی است.

احتمال سوم این است که حضرت می‌خواهد این نکته را برساند که شهادت او به دست مسلمانان بسیار عجیب‌تر از داستان اصحاب کهف است.