13 جمادی‌الثانی روز وفات بانوی مکرم ام‌البنین (س)
پس از آنکه امیرالمؤمنین على بن‌ابى‌طالب علیه‌السلام به سوگ پاره تن و ریحانه رسول خدا محمد بن عبد‌الله صلى‌الله علیه و آله و سلم نشست، برادرش عقیل بن‌ابى‌طالب را که آشنا به انساب عرب بود، فرا خواند و از او خواست برایش همسرى از تبار دلاوران بر گزیند تا پسر دلیرى براى مولا به ارمغان آورد که سالار شهیدان حسین بن على علیه‌السلام را در کربلا یارى کند.
نام او فاطمه بود که بعدها پس از ازدواج با حضرت علی علیه‌السلام با کنیه "امُّ‌البنین" (مادر پسران) مشهور شد.
پدر و مادرش از خاندان بنی‌کلاب از اجداد بزرگ حضرت محمد صلیالله علیه و آله بودند و دارای خوبی‌ها و صفات خانوادگی مشترک بودند فاطمه دختری پاکدل و باتقوا بود.
فضایل اخلاقی، کمالات انسانی، نیروی ایمانی، ثبات و پایداری، شکیبایی و بردباری، بصیرت و دانایی، نطق و سخندانی او را به شایستگی، بانوی بانوان کرده بود.
حزام بن خالد بن ربیعة بن وحید بن کعب بن عامر بن کلاب پدر ام‌البنین، مردی شجاع و دلیر و راستگو بود که شجاعت از صفات ویژه بود.
وی از استوانههاى شرافت در میان عرب به شمار مىرفت و در بخشش، مهمان‌نوازى، دلاورى و رادمردى و منطق قوی مشهور بود.
ده سال پس از رحلت حضرت رسول صلیالله علیه و آله و حضرت فاطمه (س)، بنابر وصیت خود حضرت فاطمه (س) وقتی علی علیه‌السلام به فکر گرفتن همسر دیگری بود، عاشورا در برابر دیدگانش بود.
عقیل یکی از کسانی بود که نظر و گفته‌اش در علم انساب حجت بود و در مسجد حضرت رسول صلیالله علیه و آله برای وی حصیری می‌گذاردند که بر آن نماز می‌کرد و قبائل عرب برای شناخت و آگاهی از علم انساب به دورش جمع می‌شدند و او در پاسخ مراجعات، بسیار سریع‌الانتقال بود.
از این روست که علی بن‌ابیطالب علیه‌السلام آنگاه که قصد ازدواج دارد به برادر خویش، عقیل بن ابی‌طالب که در علم «انساب» معروف بود و ذهن و سینه‌اش گنجینه‌ای از اسرار خاندان گوناگون عرب بوده می‌فرماید: «زنی را برای من اختیار کن که از نسل دلیرمردان عرب باشد تا با او ازدواج کنم و او برایم پسری شجاع و سوارکار به دنیا آورد.»
عقیل، بانو ام‌البنین از خاندان بنى‌کلاب را که در شجاعت بىمانند بود، براى حضرت انتخاب کرد. و در پاسخ برادر گفت: «با فاطمه کلابیه ازدواج کن زیرا در عرب شجاع‌تر از پدران و خاندان وی نیست.»
عقیل همچنین از دیگر خصوصیات بارز خاندان بنی‌کلاب می‌گوید و امام این انتخاب را پسندید و عقیل را به خواستگارى نزد پدر ام‌البنین فرستاد.
فاطمه کلابیه، بعد از گذشت مدت کوتاهی از زندگی مشترک با علی علیه‌السلام، به امیرالمؤمنین پیشنهاد کرد که به جای «فاطمه»، که اسم قبلی و اصلی وی بوده، او را ام‌البنین صدا زند تا فرزندان حضرت زهرا (س) از ذکر نام اصلی او توسط پدرشان، به یاد مادر خویش، فاطمه زهرا (س) نیفتند و در نتیجه، خاطرات تلخ گذشته، در ذهن آنها تداعی نگردد و رنج بیمادری آنها را آزار ندهد.
حضرت علی علیه‌السلام در همسرش، خردى نیرومند، ایمانى استوار، آدابى والا و صفاتى نیکو مشاهده کرد و او را گرامى داشت و از صمیم قلب در حفظ او کوشید.
