۱- ﻣﻘﻔّﯽ: ﺑﯿﺘﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﻗﺎﻓﯿﻪ ﺑﺎﺷد.
۲- مُصرّع: بیتی که هر دو مصراع آن دارای قافیه باشد.
۳- لطیفهﻫﺎﯼﺍﺩﺑﯽ: ﺳﺨﻨﯽ ﺍﺳﺖ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﻧﮑﺘﻪﺍﯼ ﻟﻄﯿﻒ ﻭ ﻋﺒﺮﺕﺁﻣﻮﺯ ﮐﻪ ﺩﺭﻭﻥ ﻣﺎﯾﻪﺍﺵ ﻃﻨﺰ ﺍﺳﺖ.
۴- ﻧﺜﺮ ﺷﺎﻋﺮﺍﻧﻪ: ﺩﺭ ﻗﻄﻌﺎﺕ ﺍﺩﺑﯽ ﮐﻪ ﺧﯿﺎﻝﭘﺮﺩﺍﺯﯼ ﻭ ﺁﺭﺍﯾﻪﻫﺎﯼﺷﻌﺮﯼ ﺩﯾﺪﻩ ﺷﻮﺩ.
۵- ﻧﺜﺮ ﻗﺪﯾﻢ: ﺑﻪ ﻧﺜﺮ ﻓﺎﺭﺳﯽ ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﻗﺮﻥ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﺗﺎ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ.
۶- ﻧﺜﺮ ﻣﻌﺎﺻﺮ: ﺑﻪ ﻧﺜﺮ ﻓﺎﺭﺳﯽ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﺗﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ.
قصابی در حال کوبیدن ساطور بر استخوان گوسفند بود که تراشهای از استخوان پرید گوشه چشمش.
ساطور را گذاشت و ران گوشت را برداشت و به نزد طبیب رفت و ران گوشت را به او داد و خواست که چشمش را مداوا کند.
طبیب ران گوشت را دید طمع او را برداشت و فکر کرد حالا که یکی به او محتاج شده باید بیشتر از پهلوی او بخورد بنابراین مرهمی روی زخم گذاشت و استخوان را نکشید.